Strona korzysta z plików cookies.

Ślady (1982)

Konceptualny cykl zamykający się w krótkiej serii siedmiu fotomontaży, w których artystka wykorzystała swoje portrety i autoportrety. Zofia Rydet konfrontuje się w nim ze swoim własnym przemijaniem i śmiercią.

Późniejszy cykl „Ślady” odwołuje się już całkiem wprost do kwestii obecności nieobecnego w fotografii. Przy tym jest bardzo osobisty bo dotyczy jej własnej obecności po śmierci. Zbliżając się do końca życia tworzy przejmującą serię fotomontaży, w której niemal obsesyjnie multiplikuje swój własny wizerunek w kontekstach otoczenia domowego. Zofia Rydet kreuje fotografie, w których jej obecność objawia się tylko poprzez fotograficzny portret. Jej wizerunek jest obecny tylko w nagromadzonych fotografiach, tłoczących się w przestrzeni, w której już nie ma żywego człowieka, która jest pusta, bez życia. Pozostały tylko fotografie… „Ślady” stają się poruszającym świadectwem potrzeby wizerunku, siły jego oddziaływania przekraczającej granice śmierci. Pokazują, że Zofia Rydet czuła ogromną potrzebę obecności przez wizerunek fotograficzny, potrzebę wzmagającą się tym bardziej, im bliżej do opuszczenia tego świata.


Karol Jóźwiak, Inwentaryzacja wizerunków